DE GESCHIEDENIS VAN SKALLERUP
PROJECTPLAN VAKANTIEOORD
De geschiedenis van het resort heeft zijn oorsprong in 1938, waar de toenmalige minister president Th. Stauning de eerste Deense vakantiewet doorvoerde, die werknemers het recht gaf op betaalde vakantie.
Vroeg in de jaren ’40 werd aan VVV’s en gemeentebesturen in Denemarken gevraagd om recreatieve kustgebieden aan te wijzen, die op de langere termijn geschikt zouden kunnen zijn voor de opbouw van vakantieoorden. Een initiatiefgroep uit Hjørring had een projectplan voor een vakantieoord getekend. Dit plan werd aan lokale en centrale autoriteiten gepresenteerd. Er was volledige steun voor het plan, maar gebrek aan materialen en geld - i.v.m. de oorlog - maakten de opbouw van een vakantieoord in Skallerup op dat moment helaas niet mogelijk.
VLUCHTELINGENSTROOM VANUIT DUITSLAND
Het opstarten van het vakantieoord tegen het eind van de Tweede Wereldoorlog had een trieste achtergrond. In een poging om gevluchte Duitsers van de oprukkende Russische troepen in Oost-Pruisen, Pommeren en Danzig te redden, lanceerden de Duitse autoriteiten in 1945 een reddingsplan: een evacuatie met schepen van ca. 2,4 miljoen Duitsers.
Gedurende de laatste maanden van de oorlog kwamen er ca. 240.000 Duitse vluchtelingen naar het bezette Denemarken. De Duitse bezettingsmacht legde beslag op ca. 1050 bewoonbare gebouwen in heel Denemarken. Na de Duitse overgave op 5 mei 1945 werden de Deense autoriteiten plotseling verantwoordelijk voor het lot van deze vele vluchtelingen.
De Deense vluchtelingenadministratie zocht naarstig naar mogelijkheden om de vluchtelingen onder te brengen. De Deense autoriteiten dachten, dat het verblijf van de vluchtelingen van korte duur zou zijn, maar deze periode duurde 4 jaar. Omdat het noodzakelijk was om de in beslag genomen gebouwen weer voor andere doeleinden te kunnen gaan gebruiken - o.a. scholen - werd in samenwerking met de geallieerde troepen besloten, om de vluchtelingen te verhuizen naar kampen, o.a. vroegere militaire kazernes in het hele land.
OPRICHTING VAN HET KAMP
In 1946 verlangden de geallieerde troepen, dat er behalve de 125 al opgerichte kampen, nog eens 10% reservecapaciteit aan kampen opgevoerd zou moeten worden, o.a. om vluchtelingen te kunnen verhuizen en isoleren in geval van eventuele uitbraken van epidemieën, die ontstaan waren in reeds bestaande kampen.
Toen de lokale initiatiefgroep uit Hjørring dit ter ore kwam, stelden ze de vluchtelingenadministratie voor om een vakantieoord in Skallerup op te richten. Dit vakantieoord zou in eerste instantie fungeren als reservekamp voor vluchtelingen en later - als de Duitse vluchtelingen weer naar huis terug konden keren - zou het als vakantieoord dienst gaan doen.
Dit idee werd meteen goedgekeurd door de autoriteiten en in de zomer van 1946 werd het vluchtelingenkamp in een recordtempo opgericht. De vluchtelingenadministratie had in Zweden 2000 solide -deels ongeïsoleerde- houthakkershutten gekocht.
150 van deze hutten werden per schip en per trein naar het nu gesloten station van Sønderlev getransporteerd. Daar vandaan werden ze per vrachtwagen naar Skallerup vervoerd, alwaar ze opnieuw opgebouwd werden als barakken voor vluchtelingen.
Er werden wegen aangelegd, een centrale keuken, een eetzaal en sanitaire gebouwen, o.a. een “ontluizingscentrale”. Het kamp werd omgeven door een hoge prikkeldraadomheining, die de vrijheid van de vluchtelingen moest beperken en ze tegelijkertijd moest beschermen tegen aanvallen van de lokale bevolking, die na de bezetting niet zo blij was met de Duitsers. Er waren strategisch geplaatste wachttorens en gewapende wachten patrouilleerden rondom het kamp.
De barakken en het kamp
Iedere barak was 55m2 en bestond uit één grote ruimte met daarin 20-25 stapelbedden met zeewier-matrassen. In het midden stond een turfkachel. Verder waren er een aantal krukjes. Er was geen stromend water of toilet. Er waren vier primitieve toiletbarakken op het terrein. Er was dus geen sprake van enig privé-leven.
Het vluchtelingenkamp werd in oktober 1946 in gebruik genomen en kon 2.400 vluchtelingen huisvesten. Het kamp werd in oktober 1947 weer gesloten, toen ca. 940 vluchtelingen werden overgeplaatst naar grotere kampen zoals o.a. Rylejren.
In 1995 nam de familie Priebe contact op met het vakantiepark. Het waren drie dames, die als kind samen met hun moeder in het vluchtelingenkamp verbleven. De Priebe-zussen hebben de vlucht uit hun thuisland en het dagelijks leven in het vluchtelingenkamp in brieven beschreven. Uittreksels uit deze brieven zijn nu in het museum tentoongesteld, samen met bezittingen die de meisjes sinds hun verblijf in Skallerup nog altijd bewaard hadden. Ook van andere personen, die een deel van hun kindertijd als vluchteling in Skallerup hebben doorgebracht, zijn verhalen en spullen te bezichtigen.
VERBOUWING TOT VAKANTIEOORD - DE INWIJDING
Na de sluiting van het vluchtelingenkamp in 1947, namen de initiatiefnemers uit Hjørring de helft van de barakken over. Er moest geld beschikbaar komen. Een groot aantal bedrijven besloot samen een vennootschap op te richten. Deposito’s (aandeelbewijzen) gaven de aandeelhoudende ondernemers en hun medewerkers het recht op een aantal weken vakantie tegen een gunstige huur.
Het vennootschap “Feriebyen Skallerup Klit” (vertaald “Vakantiedorp Skallerup Duin”) werd opgericht op 29 september 1948. De hutten werden omgebouwd en ingericht met keuken, slaapkamers, bad- en woonkamer en ze werden voorzien van toilet, wastafel, stromend water en elektrische kookplaat.
Er werden wegen, paden en zuiveringsinstallaties aangelegd en er werden gemeenschappelijke voorzieningen opgevoerd, zoals o.a. een restaurant, bioscoop, kruidenierswinkel en ijssalon. Ook werd er een receptie en een kantoor gebouwd en in het kantoorgebouw werd er een gastenverblijf met kamers ingericht.
Het vakantiepark Skallerup Klit werd officieel ingewijd op 15 mei 1949.
DE ONTWIKKELING VAN HET VAKANTIEPARK
Gasten in vakantiestemming stroomden in de zomermaanden van de daaropvolgende jaren met veel plezier naar het vakantiepark en Skallerup Klit werd bekend in het gehele land.
De eisen van de vakantiegasten m.b.t. comfort hebben zich enorm veranderd sinds de eerste vakantiehuisjes in gebruik werden genomen. De oorspronkelijke huisjes hadden geen badkamer-faciliteiten en waren maar deels geïsoleerd. Sinds de jaren ’60 zijn zowel de vakantiehuisjes als de gemeenschappelijke ruimtes en gebouwen herhaaldelijk gemoderniseerd en gerenoveerd. Op dit moment zijn er hier 282 moderne en geïsoleerde vakantiewonigen, die het gehele jaar door als vakantieverblijf gebruikt worden.
De bedrijfsnaam Feriebyen Skallerup Klit A/S werd in de jaren ’90 veranderd in Skallerup Klit Feriecenter A/S als onderdeel van een groot moderniseringsproject en in 2013 werd de naam uiteindelijk veranderd in Skallerup Seaside Resort om het park een meer internationale naam te geven.
Als je Deens kunt lezen, kun je meer te weten komen over de spannende geschiedenis van Skallerup Seaside Resort in het boek “60 år i den yderste Klit”. Het boek is te koop bij de receptie voor DKK 20,-.